Pa heeft mij opgehaald om mij naar het ziekenhuis te brengen voor mijn afspraak met de plastisch chirurg. Een drama, ik lijk wel een oude vent! Ik kom zowat de auto niet in. Inmiddels aangekomen kom ik ook zowat de auto niet uit.
Enfin, na een tijdje wachten ben ik eindelijk aan de beurt. De chirurg bekijkt mijn duim en vinger, mompelt wat en wil mij alweer naar huis sturen. Ik denk aan de belofte aan mijn zus dus ik zeg tegen hem: “….euh dokter ik heb nogal last van pijn in mijn borst en benen kan het zijn dat ik een infectie heb opgelopen tijdens de operatie?…..” Nu voor het eerst kijkt hij me aan, fronst en zegt dan: Inderdaad, je ziet er wel wat bleekjes uit. Gelukkig is pa er ook nog want ik wordt doorgestuurd naar de eerste hulp. Wat een controle bezoek moest zijn eindigt in een lange dag op de eerste hulp om vervolgens voor een kleine week opgenomen te worden op een afdeling waar ik niet de naam van weet maar waar het verschrikkelijk stonk naar uitwerpselen.