Wat een dag vandaag. Ik ben kapot. Voor het eerst heb ik aan M. te kennen gegeven dat ik het helemaal zat ben. Ik zit er doorheen. Ik wilde nog wat gaan inpakken op kantoor maar dat idee heb ik laten varen. Hopelijk gaat het morgen beter.
Natuurlijk kan hier weer een hele klaagzang worden geschreven maar jullie begrijpen het wel denk ik. Vanmorgen zat ik naast mijn dochter en een golf van verdriet schoot er door mij heen. Waarom moet dit kleine meisje al zo vroeg getekend worden met verdriet? Het lijkt allemaal zo oneerlijk. Morgen ga ik proberen weer te sporten. Aan de ene kant verrot ik om bij de pakken neer te zitten. Aan de andere kant is het lichamelijk en geestelijk een hel!
Hoi Roland,
Als je(nog) hulp nodig hebt met inpakken o.i.a. mag je wel bellen hoor……..
Hoop dat jij je vandaag alweer wat beter voelt.
Groetjes thuis
Dikke zoen Annemarie