Chemo nummer 8

Stemming 🙂 / gewicht – 55 kg

Goed morgen is het zover! De laatste chemo van de kuur. Hopelijk is dit ook echt de laatste!! De tijd zal het leren.

Er is inmiddels bijna een week verlopen. Deze week ben ik bewust bezig geweest om mijn lichaam voor te bereiden voor de chemo van morgen. De hele week veel gesport. Vandaag nog 10,8 km gefietst. Goed gegeten enzovoorts. Morgen weet ik meteen ook of het drankje voor de bloedarmoede heeft geholpen. Dat moet blijken uit de uitslag van de bloedwaarden. Op dit moment voel ik me fit voor morgen. Vrijdag zat ik bij de oncoloog verpleegkundige voor de controle voor de chemo. Zij zei tegen mij dat ik een redelijk uniek geval ben en dat zij zich verbaasd over mijn lichamelijke conditie. Ze vertelde mij dat Hodgkin een kanker is die zich vooral bij jonge mensen voorkomt. Gevallen van mijn leeftijd vallen in de categorie “oud”. De ervaring van haar is dat naarmate de kuur vordert de (jonge en ook sporters) mensen ondanks hun goede conditie het uiteindelijk toch moeten “afleggen” tegen de bijwerking van de chemo. Ze ziet ze dan letterlijk en figuurlijk achteruit gaan. Van mij vond ze het verbazingwekkend hoe fit en fris ik elke keer bij haar op de afspraak ben gekomen. Toevallig kwam ik deze vrijdag ook nog eens met een sporttas binnenlopen omdat ik na deze afspraak ben gaan sporten. Toch wel leuk zo’n compliment. 

Zelf heb ik hier al meerdere malen bij stilgestaan. Wellicht zelfs wel eens in de blog vermeld over hoe ik me lichamelijk staande heb gehouden. Het enige wat ik kan verzinnen is wilskracht om maar niet ziek op de bank te liggen. Ook denk ik dat ik “geholpen” ben dat ik weet om te gaan met een negatieve gedachten stroom ten tijde van een dip door de depressies die ik gehad.

Enfin, ik ben echt blij dat dit gedeelte bijna achter de rug is. Ondertussen zit J. terwijl ik dit aan het typen ben te oefen met zijn gitaar. Hij is bezig met de noot C. Hopelijk blijft hij op gitaar les. Misschien wel weer een Indo in de familie die ook gitaar kan spelen 😉

Ok zoals gezegd en geschreven in het kopje over mijzelf, fingers crossed en hopelijk is morgen echt de laatste chemokuur!

Dit bericht is geplaatst in Mijn verhaal. Bookmark de permalink.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *